Klassieke muziek is voor veel kinderen een onbekend fenomeen. We wilden kinderen kennis laten maken met een symfonieorkest. We hoorden van het bestaan van muziek van Poulenc gemaakt bij het klassieke prentenboek over “Babar, het olifantje”. Dit project is uitgevooerd in samenwerking met het Nationaal Symfonisch Kamerorkest o.l.v. Jan Vermaning.
Het vernieuwende van dit project was dat jonge kinderen enthousiast gemaakt werden voor en kennismaakten met klassieke muziek. We deden dit m.b.v. een klassiek prentenboek. Dit project schiep ook een bijzondere mogelijkheid om de kunst interdisciplinair aan te bieden. Per concert ontmoetten verschillende scholen elkaar. Voor de bovenbouw was er een wedstrijdelement ingebouwd tussen de scholen. In het verhaal van Babar voor de onderbouw werden verschillende gevoelens in verhaal en muziek vertolkt. Gevoelens van saamhorigheid, bedreiging, verdriet, troost, opvang, geluk. Het innerlijk leven werd verrijkt tijdens het concert, maar ook in de voorbereiding. D.m.v. de kunstvakken drama, muziek, dans, beeldende vorming en taal beleefden de kinderen vreugde in het creatief bezig zijn met de hele school en kreeg het project een inhoudelijke verdieping.
In negen theaters zijn voorstellingen geweest in schooljaar 2013 – 2014. Bij elk concert kwamen 500 leerlingen, verdeeld in twee groepen van 250. Voor de pauze de groepen 1 t/m 5, na de pauze groep 6 t/m 8. Dus totaal 5000 leerlingen en enkele honderden leerkrachten en begeleiders.
Voor de bovenbouw vroeg het van de kinderen in de klas een intensief luisteren naar het klassieke werk op cd. De verschillende fragmenten brachten hen in een sfeer waarin zij associërend tot een verhaal kwamen. Er waren 14 muziekfragmenten van Francis Poulenc, met verschillende stemmingen. Na het verhaal maakten de kinderen tekeningen bij het verhaal. Bij elk concert werd een verhaal met de muziekuitvoering door NASKA in het theater verteld en de beelden getoond.
Een voorbeeldfragment van een verhaal van Jacqueline Reekers, groep 6.
Het betoverde bos
1. Ergens in een donker bos leek het wel nacht, maar het was gewoon dag. In het bos was het altijd donker en griezelig. Niemand durfde er te komen.
Tot Roos vorig jaar wel eens wilde weten waar de mensen het altijd over hadden. Dus ze besloot het bos in te gaan. Ze snapte niet waarom de mensen er altijd zo bang voor waren. Zij vond het helemaal niet eng en zij was nog maar een meisje van tien. En al die andere mensen waren al veel ouder dan haar. Ze snapte daar niks van. Roos besloot om het bos een beetje te gaan verkennen.
2. Roos was gewoon een beetje aan het lopen tot er opeens een verschijning kwam. Het was een vrouw met een blauwe mantel en witte bont- randen. Ze begon het nou toch wel een beetje eng te vinden. Nu snapte ze pas waarom mensen dit bos eng vonden. De vrouw liep daar tussen de bomen en riep “Wat doe je in mijn bos?” en was weer verdwenen.
3. Roos was wel een beetje geschrokken maar ook weer opgelucht. Ze ging het bos verder verkennen.
4.Roos was net een beetje bijgekomen toen ze opeens iets hoorde. Het was hetzelfde geluid toen de vrouw kwam en hetzelfde licht. Roos dacht even dat de vrouw weer tevoorschijn kwam maar ze had het mis. Er kwamen allemaal dieren om haar heen staan. Waar kwamen die vandaan? Had die vrouw ze gestuurd?
5. Vogeltjes en vlinders, konijnen en eekhoorntjes, reeën, vossen en wilde zwijnen. Zouden die dieren mij iets aandoen? Maar toen verdwenen ze allemaal weer net alsof ze wakker werd uit een droom. De rust was teruggekeerd.
